تاریخچه ی فروشگاه های زنجیره ای

فروشگاه های زنجیره ای، از ورود تا امروز

فروشگاه‌های زنجیره‌ای در ایران دوران پرفراز و نشیبی را تجربه کرده‌اند. فروشگاه‌های زنجیره‌ای از جمله محیط‌های کاری هستند که می‌توانند کسب‌وکارهای کلانی ایجاد کنند. اگرچه شواهد نشان می‌دهد در مقاطعی فروشگاه‌های زنجیره‌ای در ایران امید به سوددهی خود را از دست دادند اما با تغییرات اجتماعی مانند تغییر ذائقه عمومی بعد از جنگ و ورود جریان‌های اجتناب‌ناپذیر جهانی و تبلیغات اثرگذار رسانه‌ها در کشور، دوباره فروشگاه‌های زنجیره‌ای که عمر کوتاهی هم داشتند از خاکستر خود برخاسته و تاسیس شدند تا در شرایط جدید اجتماعی اوج بگیرند. تاریخچه و فرایند ورود این فروشگاه‌ها را در گفت‌وگو با احمد صفار،مدیر عامل و عضو هیات مدیره صنایع غذایی میداس و مشاور بازاریابی و فروش می‌خوانید.

فروشگاه‌های زنجیره‌ای با توجه به وارداتی بودن الگوهای مدرن آنها، چقدر در ایران موفق بوده‌اند و وضعیت آنها در گذشته، حال و چشم‌اندازهایی که در آینده پیش‌روی آنهاست چگونه ارزیابی می‌شود؟
در سال ۱۹۵۳میلادی (۱۳۳۲ شمسی) نخستین شعبه از فروشگاه زنجیره‌ای در ایران به نام فروشگاه‌های زنجیره‌ای شهر و روستا توسط دولت و زیرنظر آلمانی‌ها تاسیس شد.
به دنبال آن در سال ۱۳۳۸ فروشگاه بزرگ فردوسی و سال ۱۳۴۰ فروشگاه‌های زنجیره‌ای ایران توسط برادران کاشانی – فروشگاه‌های صنعت نفت توسط شرکت نفت، فروشگاه اتکا و سپه توسط ارتش و در سال ۱۳۴۸ فروشگاه طبقاتی کوروش که بعد از انقلاب به فروشگاه قدس تغییر نام پیدا کرد یکی پس از دیگری باز شدند که در همان زمان نه تنها تاثیر چشمگیری در تغییر نگرش تولید کالاهای جدید و روش‌های بازاریابی و اقتصاد داشتند بلکه بعد از انقلاب اسلامی ایران و با شروع جنگ تحمیلی این فروشگاه‌ها یکی پس از دیگری خاصیت خود را از دست دادند و تبدیل شدند به مکانی برای عرضه کالاهای بی‌کیفیت و ارزانقیمت که تنها مزیت آنها ارزان‌فروشی آن هم فقط در بعضی از کالاها بود.
با خاتمه جنگ تحمیلی در سال ۱۳۷۲ نخستین فروشگاه شهروند با سرمایه‌گذاری شهرداری تهران